Ik ben Marie Fredriks-Ngindu en ik kom uit de Democratische Republiek Congo.
In 2004 was ik samen met mijn man en kinderen op vakantie in mijn moederland. Aan het eind van onze vakantie zien we s’ochtends een paar kinderen op straat die niet naar school gaan. Ik vraag ze waarom ze niet op school zijn en zij vertellen mij dat ze niet naar school kunnen omdat ze het schoolgeld niet kunnen betalen.
Hun vader en moeder blijken te zijn gestorven aan aids en de kinderen wonen bij hun oma, die alle moeite heeft om voor haar en de kinderen te kunnen zorgen.
Door de ontmoeting, en het verhaal van deze kinderen zijn mijn man en ik geraakt, en we besluiten om deze kinderen te ondersteunen, zodat zij naar school kunnen en een beter leven krijgen..
Eenmaal terug in Nederland vertellen we aan vrienden en familie over onze ontmoeting, en wat het met ons gedaan heeft. Uiteindelijk besluiten we om met deze vrienden een stichting op te zetten, Stichting Diba.
Diba staat in mijn moedertaal Tshiluba voor zon; en dit paste precies bij onze visie; Wij willen ons inzetten om een stukje zon in het leven van deze kinderen en hun begeleiders te brengen. Het ging immers niet alleen om de kinderen die wij ontmoet hadden, al snel kwamen we erachter dat veel meer kinderen onze hulp nodig hadden.
Ik kom uit Kabwe, een klein dorpje in de provincie Kasaï Central.
In onze cultuur is het gebruikelijk dat de kinderen voor de ouders zorgen op latere leeftijd. Mijn vader zorgde er daarom in ons dorp voor dat weduwen en oude mensen
zonder kinderen een dak boven hun hoofd kregen. Als hij dit niet had gedaan dan, waren zwakkere mensen hoogstwaarschijnlijk aan hun lot overgelaten, en hadden op straat geleefd. Dit kon mijn vader niet aan zich voorbij laten gaan, en zodoende zorgde hij ervoor dat deze inwoners altijd een onderdak hadden. Van jongs af aan heb ik altijd bewondering gehad voor de visie die mijn vader in het leven had. Als je het goed hebt, moet je ook voor je medemens zorgen. Mijn vader is in 1993, veel te vroeg gestorven. Hij kan niet meer zien wat ik voor de kinderen in Congo doe, maar zijn levensmotto heb ik overgenomen.
Sinds 2005 zet Stichting Diba zich met hart en ziel in om de levensomstandigheden van kansarme kinderen en hun families, te verbeteren en ze een betere toekomst te geven. Er is grote betrokkenheid van de inwoners bij onze projecten, zij werken met ons samen en voeren samen met ons projecten uit.